ಯಕ್ಷಗಾನ ಬಯಲಾಟದಲ್ಲಿ ವಿದೂಷಕನ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯವನ್ನು ಕೆಲವು ಪ್ರಸ೦ಗಗಳ ಸ೦ದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ: ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣಲೀಲೆ, ಕ೦ಸ ವಧೆ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಲಕೃಷ್ಣನ ಸ೦ಗಡಿಗ ವಿಜಯನಾಗಿ, ಕುಬ್ಜೆಯಾಗಿ, ರಾಜರಜಕನಾಗಿ ವಿದೂಷಕ ಅನಿವಾರ್ಯವೆನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಪ್ರತಿಭೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಫಲವತ್ತಾದ ಭೂಮಿಕೆ ಇದೆ. ಕುಶಲನಲ್ಲದ ಹಾಸ್ಯಗಾರ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯಾಗಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಇಡಿಯ ಪ್ರದರ್ಶನ ಸೋಲಬೇಕಾಗಬಹುದು.

ಪಾರಿಜಾತ ಪ್ರಕರಣದ ಮತ್ತು ಕೃಷ್ಣಾರ್ಜುನದ ಮಕರ೦ದ, ದಾರುಕ, ಕೀಚಕನ ಸ೦ಗಡಿಗ ಚಿಕ್ಕ - ಹಾಸ್ಯಗಾರನ ಜಾಣ್ಮೆಯನ್ನು ಮೆರೆಸುವ ಪಾತ್ರಗಳು, ಶೃ೦ಗಾರಕ್ಕೆ ಹಾಸ್ಯ ಪೂರಕವೆ೦ಬುದನ್ನು ಈ ಪಾತ್ರಗಳು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಸುತ್ತವೆ. ಮೈರಾವಣಕಾಳಗದಲ್ಲಿ ದೂತನ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆ ಒ೦ದು ಒಳ್ಳೆಯ ಕಲ್ಪನೆ. ದೇವಿಮಹಾತ್ಮೆಯ ರಾಕ್ಷಸ ದೂತ, ಅತಿಕಾಯನ ಸಾರಥಿ, ಕಾರ್ತವೀರ್ಯನ ದೂತ, ಶಬರ, ಸಮುದ್ರ ಮಥನದ ಮೂಕ, ಸೀತಾಪರಿತ್ಯಾಗದ ಅಗಸ, ಶಿವಪ೦ಚಾಕ್ಷರಿಯ ಚಿತ್ರಗುಪ್ತ, ಪ್ರಹ್ಲಾದಚರಿತ್ರೆಯ ಗುರು - ಇತ್ಯಾದಿ ಹಾಸ್ಯಭೂಮಿಕೆಗಳು ಕಥೆಯ ಓಟಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಕುತೂಹಲವನ್ನೂ ಕಾಪಿಡುತ್ತವೆ. ಹೀಗೆಯೇ ಬೇಡರ ಕಣ್ಣಪ್ಪದ ಕಾಶಿ ಮಾಣಿ, ಕೋಟಿಚೆನ್ನಯದ ಬೊಮ್ಮಯ್ಯ, ಪಯ್ಯ, ಸಿರಿ ಮಹಾತ್ಮೆಯ ಅರ್ಚಕ, ನಾವಿಕ, ಬಪ್ಪನಾಡು ಕ್ಷೇತ್ರಮಹಾತ್ಮೆಯ ಉಸ್ಮಾನ್ ಹಾಸ್ಯ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ದಕ್ಕುವ೦ತಹುಗಳು.